Yayım tarihi

Patron Mutlu Son İstiyor Volum 1

Ortaokulda Eylem isminde bir Türkçe öğretmenim vardı. Kendisi edebiyat öğretmenliği mezunuydu. Bize ödev olarak sürekli bir kitap okuması verirdi. Başlarda epey gereksiz olarak düşünsem de bu işi sonrasında kitapları sevmeye ve sürekli okumayı alışkanlık haline getirdim. Okudukça öğreniyor, öğrendikçe daha çok merak ediyordum. Sanki bilgi, bir mükemmeliyet göstergesiydi ve bende buna ulaşmalıydım diye düşünüyordum. Bu okumaların ilk faydasını Lise 1. Sınıfta ilçeler arası kompozisyon yarışmasında gördüm. Yarışmada dereceye girmiştim. Sonrasında Türkçe matematik bölümü okuduğumu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz sevgili okur direk sayısala geçtim ama edebiyat ve kitaplar hayatımdan hiç çıkmadı.

9 Mayıs 2017 tarihinde Dumlupınar Üniversitesi Genç Girişimciler kulübü tarafından düzenlenen ulusal zirveye konuşmacı olarak katılma fırsatı yakaladım. Benim gibi orda gençlere örnek olacak birçok girişimci konuşmacı vardı. Hepsini sonuna kadar büyük bir zevkle dinledim. Hatta bir ara hayranlık bile duyduğumu itiraf edebilirim. Benim anlatacağım hikaye onların ki kadar eğlenceli değildi ama hayatlarındaki bu cesur hareketi hezeyana uğramaması için hayatın sayısal yüzünü elimden geldiğince aktarmaya çalıştım.
Geri dönüş yolunda epeyce düşündüm. Hayatımın hangi noktasında girişim yaptım ya da ne zaman yapacaktım? Girişim sadece iş anlamında bir aktivite yapmak değildi bence. Hayatının monotonlaşmasından uzaklaştırmak, anlam ve değer katmak içinde girişim yapılabilinirdi.
Düşünüyordum. Lisede Havva ile tübitak projelerine katılmıştık. 2000 kişilik okulda iki deli kalktık ispatlanmış bir geometri formülünü yeniden çözümlemeye çalıştık. Amerika’yı yeniden keşfetmek gibi. Sonra üniversiteyi kazanmak ilerde aynı evde kalmak ve hayallerimizi gerçekleştirmek içinde yazları günlükçüde çalışan ablaların peşine takılır gece 3 lere kadar hiç usanmadan çalışırdık. Tek tek taş mı dizmedik, konfeksiyon makasları ile iplik mi temizlemedik saatlerce ayakta kalarak ürün mü katlamadık… Bunun hepsini yapan bizdik ve bence bu kendi hayatımızın bir noktasında tutunmak adına yapılmış bir GİRİŞİM di. Dershane parası hazırdı ama bu kez de evimizden kilometrelerce uzaktaki bu eğitim yuvalarına gitmek için kar kış demeden yollara düştük. Bizim zamanımızda ulaşım bugün ki kadar kolay değildi-(Yalnız bizim zamanımızda demeye başladıysam ben olmuşum arkadaşlar)- tranvayı bırakın otobüsler bile bu kadar dakik ve hızlı değildi. Sonrasın da elbette kazandık üniversiteleri. Birbirimizin tam zıttı şehirlere giderek kendi hikayemizi yazmak için yol verdi hayat bize.

– Tabiki üniversiteden önceki halimizi paylaşamazdım:)-

Askere gitmedim ama gene de burada benzetme sanatından faydalanmak istiyorum benzemezse söyleyin bence 🙂 üniversite bir toplama kampı bir askeriye gibiydi. Her memleketten insan her karakterden farklı aile kültürleri ile donanmış askerler gibi bir araya gelmiştik. Hepimizin birbirinden öğreneceği 4 koca yıl vardı. Bir kere iletişim öğrenmek için bir GİRİŞİMcilik yaptık. Bir araya geliyor ders çalışıyor okuldan sonrası için nüfus olarak küçük ama bizim için büyük memleket olan Sivas’ta network kurmak adına küçük adımlar atıyorduk. Sınavlardan yüksek not almak için yeni yollar arıyor bunun için kendi aramızda koloni şeklide birleşip “SINAV GEÇME ŞİRKETİ” kuruyorduk. Her işletme sonsuza kadar yaşayacakmış niyeti ile kurulur diye bir cümle öğrenmiştim yüksekte. Üniversitede kurduğumuz bu şirketlerin 4 yıl içinde sürmesini beklerken yıllar geçtikçe tek tek batıyordu. Ayakta kalanlar 4 yılda mezun olurken diğerler uzatmalarda kurtarıyordu işi

Ben üniversitede yaz okulu hariç hep yurtta kaldım. Hiç uzun soluklu bir ev deneyimim olmadı. Kız yurtlarını bilir misiniz bilmiyorum ama -kriz ortamı nedir nasıl yönetilir -işte ben bu deneyimi orda öğrendim. Her gün yeni bir sorun yeni bir atraksiyon ile karşılaşmanız mümkün. Saatli bomba bile en tehlikesizi bence en azından pimi çekilince ne kadar sürede patlayacağını tahmin edebiliyorsun.

Okulun ilk günleri idi yanlış hatırlamıyorsam (yanlış hatırlıyorsam beni düzelt Eda) bizim yurdun orda karşılaştık beraber okula giderken öğrendim aynı sınıfta olduğumuzu o zamandan beri devam eder arkadaşlığımız.

-bence girişimci ruhumuzu yansıtan bir foto :)-

Bir dönemde aynı yurtta kaldık. O dönem bir çılgınlık yaptık ve ticarete atılalım dedik. Sivas’ta Atatürk caddesi ve İstasyon caddesi olarak iki tane işlek caddemiz vardı. Atatürk caddesinde toptancılar, pazar yerleri ve köyden gelen insanların ürünleri satabileceği alanlar vardı. İstasyon caddesi ise öğrencilerin takıldığı o dönem ve şartlara göre ciks mekanların barındığı bir cadde idi. Biz Atatürk caddesinde bir takıcı keşfettik. Toptanda satıyordu tek tek de ürün alabiliyorduk. Orda satılan birçok ürün daha yüksek maliyet ile başka dükkanlarda hunharca satılıyordu. Biz bir piyasa araştırması yaparak ürün ve fiyat gamı belirledik ve tedarikçimizin stoklarını ve elindeki ürün çeşitliliği ile neler yaparız ve en sonda elimizde ne kadar para var bunu hesaplayarak yola çıktık. İlk alım biraz azdı piyasayı yoklamamız gerekiyordu. Tüm sermayeyi yatıramazdık sonuçta okulda bize minumum MALİYET maksimum VERİM öğretiyordu boşunamı:)

Oda oda ürünlerimizi gösteriyor ardından diğer ürünleri görmeleri için odamıza beklediğimizi belirten sevimli yüz ifadeleri ile odamızdan çıkıyorduk. İlk gün beklediğimizden iyi tepkiler ile karşılaştık. Ardından ikinci gün elimizde hiç ürün kalmadı kazandığımız parayı yeni ürünlere yatırmaya karar verdik. Yeni ürünler için tedarikçimize ders sonrası koşa koşa gittik. Bir önceki aldığımız adetten daha fazlasını alarak yurdun yolunu tuttuk. Yeni ürünler geldi diye yemekhanede, bahçede ve tv odasında kızlara söyledik ve aldığımız bu ikinci parti ile birlikte kızlar yeni ürünlerden memnun olduklarını, koleksiyonumuzda görmek istedikleri yeni ve farklı ürünler ile ilgili geri bildirimler veriyor ve mutlu bir şekilde odadan ayrılıyorlardı. Tek tedarikçi ile bu iş yürümeyecekti belli olmuş farklı tedarikçileri araştırma fikri iyice aklımıza girmişti. Bu kez sadece takı değil satılabilinir kullanışlı ürünleri de satabilir miyiz diye düşünmeye başlamıştık. Baktık ,araştırdık birkaç dükkana gittik ama ilk tedarikçimiz kadar uygun fiyatlı ürünler bulmak kolay olmadı. Bizi tercih etmelerinin sebebi fiyattı. Piyasa ile aynı ücret verecekse neden bizden alsaydı ki? Doğru ürün bulsak bile onu alacak paramız olmadığından bu işi bitirmiştik. İlk ciddi girişimimiz hüsranla sonuçlanmıştı.

Hikaye kaldığı yerden haftaya devam edecektir…
Merakla…

Yayım tarihi

Neuro Marketing (Nöro Pazarlama) Nedir?

Herkese merhaba;

Bu haftaki yazımda; geçen gün bir makale içeriğinde okuduğum “Neuro Marketing” yani “Nöro Pazarlama” ile ilgili araşırmalarımdan bahsetmek istiyorum.

Öncelikle Nöro Pazarlama Nedir? Ne işe yarar? Firmalar neden bu pazarlama dalını kullanmaya ihtiyaç duyar?

Bir çok kaynak okumasından sonra anladığım firmalar ellerindeki mamulü tüketiciye ulşatırmak için harcadığı 400 milyar dolardan fazla olan reklam giderlerini mamullerinin satış hızını arttırmak için kullanırlar. Ancak ilk olarak 90’lı yıllarda Harvard Üniversitesi’ndeki araştırmacıların uygulamaya başladığı yeni metodlar ve teknolojiler, pazarlama uyaranlarının (reklamlar, sloganlar, logolar, fiyatlar, ambalajlar vs.) tüketiciler üzerinde ne kadar etkili olduğunu gösteren bilişsel ve duygusal kurumları, direkt olarak görüntüleme imkanı sunuyor. Nörofizyolojik ve psikofizyolojik ölçümler, pazarlamacıları yerine göre geleneksel metodlardan daha gerçekçi sonuçlara ulaştırıyor.

Nöre pazarlama sistemini anlamak için aslında bununla ilgili örneklere yer vererek anlatmak gerekir. En bilindiği pepsi ve coco cola firmalarının yaptığı tüketici üzerindeki deneylerdir.

İki marka da 100 yılın üzerinde çok güçlü bir pazarlama yönetimi yürütüyor. Bunlar pazar paylarını artırmak için muazzam bütçeler harcayabilen markalar. 1975 yılında Pepsi, AVM’lerde ve kamusal alanlarda kör tadım testleri yapmaya başlıyor. 80 ve öncesinde doğanların hatırlayacağı hani şu eski margarin reklamlarında olduğu gibi. Bu kör tadım testlerine göre Amerikalıların Pepsi’yi daha çok tercih ettiği görülüyor. Pepsi, Coca Cola’dan daha lezzetli olduğunu öne süren büyük bir kampanyayı bu sonuca dayanarak başlatıyor. İşin kötüsü aynı testi Coca Cola da, gizlice yaptırdığında yine katılımcıların %57’sinin Pepsi’yi seçtiğini görüyor. Coca Cola yöneticilerinin de bu tadım testine inanarak, kendi formüllerinde değişikliğe gitmesiyle (New Coke olayı) durum daha da kötüleşiyor. Coca Cola, pazar payını ilk kez Pepsi’ye kaptırıyor. Apar topar eski formüle geri dönüldüğünde pazar payı yine Coca Cola lehine dönmeye başlıyor. Buraya kadarki süreç bir tadım testinin yarattığı felakete iyi bir örnektir. Daha sonra iki konuda markaların yanlış yönlendirildiği dile getiriliyor. İlk olarak sadece bir yudum içilerek yapılan tadım testinin tam bir deneyim yaratmadığı ortaya konuyor. İkinci olarak ise tüketicilerin ürünleri markasını bilerek aldıkları, markaların gösterilmediği bu testlerde marka etkisinden soyutlandırmanın doğru etkiyi yaratmadığı belirtiliyor.

Nöro bilim teknikleri işin içine girince marka etkisine dair daha net bulgular ortaya çıkartılıyor. 2004 yılında Amerikalı nörobilimci ve Virginia Tech Carilion Research Institute, Human Neuroimaging Lab and Computational Psychiatry Unit direktörü Read Montague ve ekibi, fMRi yöntemiyle 67 kişinin beyin aktivasyonunu inceliyor. Katılımcıların, markasını bilmeden içtikleri Coca Cola, orbitofrontal korteks yani sanat, güzel bir yüz, müzik ya da bir tattan hoşlandığımızda aktive olan bölgeyi hareketlendiriyor. Öte yandan markası bilinerek içilen Coca Cola ise hipokampüs ve dorsolateral prefrontal korteks yani beynimizin bellek ve ödül sistemiyle alakalı bölgelerinin aktive olmasını sağlıyor. Markasının Pepsi olduğu söylenen ama aslında Coca Cola olan kola içildiğinde ise aynı aktivasyon gerçekleşmiyor. Bu da bize marka ve bellek arasındaki ilişkinin satın alma tercihlerimizde ne kadar büyük bir rol oynadığını gösteriyor.

Bunun dışında araştırmalarım sonucu “Nöropazarlama (Neuromarketing) Kullanımına 15 Başarılı Örnek” adlı çalışmanın detaylarınıda ” http://leadneuro.com/noropazarlama-noromarketing-ornekleri/ ” linkinden görebilirsiniz.

Bu araştırmayı yaparken karşılaştığım bir çok bilgi içerisinde şu kavram dikkatimi çekti. “Nöro Pazarlama (Neuro Marketing)” ve “Tüketici Nöro Bilimi (Consumer Neuro Science) ” bu iki başlık birbiri ile aynı anlamı mı ifade ediyor yoksa ikiside bir birinden farklı mıydı?

Nöro pazarlama, dünyadaki bir çok akademisyen ve araştırmacı tarafından, nöro bilim araçlarının tüketici içgörüleri ve pazarlama etkinlikleri açısından ticari kullanımı şeklinde ifade edilmektedir. Tüketici nöro bilimi ise tüketici psikolojisi ve davranışlarını daha iyi anlayabilmek için yine nöro bilim araçlarıyla yapılan daha geniş kapsamlı, akademik çalışmalar olarak tanımlanmaktadır.

Aslında baktığınızda tüm bu çalışmalar tüketicinin alım deneyimini nasıl etkilediğini , yönlendirdiğini araştırmak ve onun algısına göre ürün hizmet deneyimini buluşturmayı hedeflemektedir.Pazarlama faaliyetlerine baktığınızda bir çok büyük firma bu işi daha bilimsel yönden keşfederek müşteri ile direk temas oluşturmak ve kendi manyetik alanına çekme işlemi yaparak “marka-müşteri” algısı kazanmayı hedeflemektedir diye düşünüyorum.

Bu kadar detaya yada karmaşaya girmek, tüketicinin hür iradesine müdahale etmek ne kadar doğrudur bilmiyorum. Evet çoğumuz üretim yaparak müşterinin temel isteklerine hizmet etmek için burdayız ama onun ihtiyacı olmayan bir çok ürün ve hizmeti ihtiyacıymış gibi sanal bir ortamda bahsedip o hissi yaratmak onun duygularına dokunarak beyninde olmazsa olmaz algısı oluşturmak ne kadar etik bu ayrı bir tartışma konusudur.

Tüketici psikolojisinde bir zamanlar yalnızca bende olsun ilk ben giymeliyim ilk ben deneyimlemeliyim diye bir çok ürünü ilk fiyattan satın alma üç güdüsü yerini, bakalım başkaları bunu denemiş mi? Yorumları neler, fayda-maliyet analizine kadar ilerleyen süreç olarak karşımıza çıkıyor günümüzde.Ünlü kişilerin deneyimleri, bloggerların yazı ve görsel paylaşımından yola çıkarak ya çok bilindik bir markayı tercih ediyor yada no name bir firmanın ürününde endişelenmeden gidip satın alabiliyor.

Nöro pazarlama faaliyetlerişuna benzetiyorum aslında, ürünlerin bir blogger, ünlü bir oyuncu -sanatçı gibi hayran kitlesi yüksek kişiler tarafından deneyimlerinin paylaşılması otomatik olarak takibindeki bir çok kullanıcı için bir dijital fikir tohumu atmış oluyor zihinlerine. Bu uyaran tohumları bir kaç kerede sosyal mecrada karşılaşması sonucu ürün hakkında bir araştırmaya hatta deneyimlemeye kadar uzanan süreci başlatmış oluyor.

Günümüz de sosyal mecraların insan üstündeki etkisini göz ardı etmek demek tüm yaşam alanlarının olmadığını inkar etmeye benzer 🙂 Ki bende bir kullanıcı olmama rağmen bu ortamların etkisi karşısında hayretler içerisinde etrafımdaki insanların tüketim faaliyetlerini izlemekle geçiriyorum. Nöro pazarlama etkisinin bence en yoğun kullanıldığı yerler sosyal platformlar. Tüketici dışarıda ürün deneyimlemek yerine bir başkasının deneyimine güvenerek sanal ortamda ürünü satın almaya yorum yapmaya kendi fikirlerini hiç bir ücret almaksızın aktarmaya kadar ilerleyen bir süreç yaşamaktadır. Bu şekilde firmalar tüketici yorumlarını inceleyerek bir sonraki üretimini bu algıya göre şekillendirmektedir.

Akıllı telefonlar aslında hepimizin davranışsal yetkinliklerimizi , duygularımızı, algılarımızı, isteklerimizi absorplayan ve buna göre bizi yönlendiren bir cihaz. Sanki beynimiz vücudumuzdan çıkmışta cebimize, bileğimize veya ekranlarımıza düşerek bizi doğru satın almanın ne olduğunu yönlendirmeye kalkmış gibi.

Bence en çok kazandıran pazarlama faaliyeti veya nöro pazarlama takibi; en çok temas ettiğimiz noktaları analiz edilerek bu yönde çalışma yapan firmalar için işlev kazandırıyor. Bu tip çalışmalara yatırım yapan firmalar gerçekten ürünleri hakkında gerçek fikir sahibi oluyor ve buna göre marka müşteri kitlesinin dengesini sağlayabiliyor.

Bir sonraki yazıya kadar esenlikle.

Kaynak: ” http://www.neurodiscover.com/bilimsel-ve-teknolojik-altyapi/neuro-marketing-noro-pazarlama-nedir/ ”